qola — (Zəngilan) bardaq. – Qola suyu sərin saxlıyır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
səkçə — (Salyan) bardaq. – Səkçə:n sui sərin olır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
səyçə — (Lerik) bardaq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
so:ça — (Ağsu, Bakı, Göyçay, Kürdəmir, Qazıməmməd, Quba, Zərdab) bardaq. – So:çadan sərin su gət içim (Ağsu); – Ay qız, bir so:ça su gəti (Zərdab); – Keçmişdə daş olmayanda suyu so:çada saxleyırduğ (Kürdəmir) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tin — I (Ordubad) kömürün dəmi ◊ Tin vurmax (Ordubad) – kömürün dəmi ilə zəhərlənmək. – Dünən məni tin vurmuşdu, başım yaman ağrıyırdı II (Quba) böyük bardaq. – Gid hovuzdan bir tin su getir … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dəsti — f. 1) saxsı su qabı, kiçik bardaq; 2) əllə görülən iş, əl işi; 3) m. qəsdən, bilərəkdən, bilə bilə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ibriq — ə. 1) aftafa; 2) dar, uzun boğazlı səhəng; kuzə, bardaq; 3) çaydan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
kuzə — f. bardaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
səbu — f. bardaq, küp, kuzə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
səbukeş — f. 1) bardaq daşıyan, kuzə aparan; 2) m. daima sərxoş olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
